Via Copacabana, een plak in Londen

Foto:

Elke maand spreekt OnsOranje.nl met een speler van het nationale CP-team. In voorlopig de laatste aflevering vertelt de 31-jarige recordinternational Rudi van Breemen over zijn ervaringen, dromen en ambities. ,,We komen weer dichterbij de wereldtop.''

Het was voor Van Breemen meer geluk dan wijsheid toen hij op zijn twaalfde besloot 'op het doel te gaan staan'. Toen kon hij nog niet bevroeden dat het hem op latere leeftijd reizen naar landen als Brazilië, Argentinië, Rusland en Oekraïne op zou leveren. ,,Ik zat in de D2 en wilde elke week spelen. Dat kon alleen als ik ging keepen. Ik vond het meteen zo leuk, dat ik het ben blijven doen.”

Sinds 1996 speelde hij met het CP-team talloze eindtoernooien. ,,Met name die in Buenos Airos en Rio de Janeiro waren een hele belevenis. Zo hebben we onder meer over de Copacabana gelopen en ook door de straten waar normaal het grote carnaval gevierd wordt. Heel bijzonder.”

Handtekeningen uitdelen

Toch zijn de Paralympics voor de inmiddels 124-voudig international nog altijd het meest speciaal. Hij maakte ze in China (2008), Griekenland (2004) en Australië (2000) mee. ,,De Paralympische Spelen zijn zo uniek, daar kan geen EK of WK tegenop. In Sydney eindigden we bijvoorbeeld als laatste van de acht landen, maar de massale eetzaal, het sportcomplex, het rondlopen tussen al die andere atleten, dat was een geweldige belevenis. Mensen vragen ons na een wedstrijd ook ineens handtekeningen, niet bepaald iets wat je thuis snel zal meemaken.”

Dat 'thuis' is in zijn woonplaats Den Bosch, terwijl hij enkele kilometers verderop bij vv Haarsteeg in een wat lager seniorenteam zijn wedstrijden speelt. Van Breemen, van beroep fietsenmaker, werkt zijn trainingen ondanks zijn handicap wel met de selectie van de club af. Hij heeft net als al zijn teamgenoten van het Cerebrale Parese-team een spasme. ,,Mijn beperking wordt ingeschaald op niveau CP-5, wat de zwaarste categorie is. Dat betekent dat alle vier mijn ledematen zijn aangedaan. CP-8 is de minst zware categorie en daarin val je als je aan één zijde een lichte beperking hebt. Van die laatste categorie mogen maximaal twee spelers worden opgesteld, terwijl er in een team minimaal één speler uit CP-5 of CP-6 moet spelen.”

Stoppen na goud

Die CP-5 of CP-6 speler is bij Oranje meestal de doelverdediger en die plek is sinds de Paralympics in 2000 gereserveerd voor Van Breemen. ,,Sinds mijn komst ging het met het team bergafwaarts”, zegt de Bosschenaar lachend. ,,In de tien jaar ervoor won het Nederlands CP-team bijna alle toernooien en ineens eindigden we als achtste. Het probleem was dat de oude sterke generatie afscheid had genomen en we met een groep van gemiddeld zestien jaar ineens de grote toernooien moesten spelen. We konden toen gewoon niet op tegen de grote landen.” In 1996 behaalde hij als reserve in Atlanta goud. Lachend: ,,Ja, misschien had ik toen meteen moeten stoppen. Daarna is het alleen maar minder gegaan.”

Toch had hij alle ervaringen niet willen missen en met onder andere de Paralympics van 2012 in Londen in aantocht, denkt hij ook nog niet aan stoppen. Inmiddels staat Oranje weer nummer vijf op de wereldranglijst en is het team op zoek naar de oude status. Oekraïne, Rusland, Brazilië, Iran liggen nu nog voor. ,,Ik ben van plan in ieder geval tot en met Londen door te gaan. Ondanks dat we op het afgelopen WK-kwalificatietoernooi van de nummer zes van de wereld Ierland verloren, geloof ik niet dat we minder zijn geworden. Iran hadden we bijna te pakken. We komen juist dichterbij.”