Onder 17: Blog toernooi in Duitsland

Foto:

Het was dan ineens zover, woensdag. De eerste wedstrijd in een lange reeks. Duitsland had al een een toernooi met Zwitserland, Portugal en Oostenrijk achter de rug. Hun technische staf had een voorsprong op de onze.

Het duel werd gespeeld in het Audi Sportpark, een prachtig stadion met ruime, luxe kleedkamers, een perstribune en een hoofdtribune voorzien van rode skailederen stoeltjes.

De bus kwam achter een speciaal hek te staan, waarbij de spelers uit de bus komend in vijf stappen het stadion binnen gingen. De Nederlandse supporters, voornamelijk ouders en andere familieleden, konden vanaf hun riante plek genieten van een aantrekkelijke wedstrijd, waarbij het spel op en neer golfde. Het werd tenslotte 3-3 en met die uitslag mochten de Duitsers in hun handen knijpen. De 3000 toeschouwers hadden waar voor hun geld gekregen en lieten dat ook horen.

Na de wedstrijd was het tijd voor de spelers om met de ouders wat na te praten. Daarvoor moesten de spelers eerst door datzelfde hek, waarbij de security goed oplette of alles volgens de regels verliep.

Muzikale sfeer

Terug in de bus hadden de jongens het grootste plezier: met lege plastic flesjes werd een muzikale sfeer gecreëerd, die een gerenommeerde band niet zou verbeteren. Wat een ritme! Tel daar hun gezang bij op en het was een volledige show. Wat gaat er in de bus gebeuren na een gewonnen wedstrijd? Door het late tijdstip van de wedstrijd was het diner ook pas om 10 uur en daarna was het snel stil.

Doordat det wedstrijd pas om 7 uur 's avonds begon, hadden we woensdag vier maaltijden. Om 4 uur in de middag kwam er een sportmaaltijd bij om de spelers extra energie te geven. Als staf eet je dan natuurlijk ook mee. Om de kilo's binnen de perken te houden gaan alle stafleden onder de 45 onder leiding van Robert-Jan, de keeperscoach, bijna elke morgen hun hardloopronde lopen, waarbij ik me heb laten vertellen dat hij wel erg de nadruk legt op HARD.

En niet ten onrechte. Toen zij een weiland moesten doorkruisen, kwam een stier angstvallig dichtbij. De lopers verscholen zich achter de bondscoach, onze grootste en sterkste man. Het liep allemaal goed af.

Herstel

De dag erop stond voor één groep in het teken van herstel. Wat loopvormen, balvaardigheid en ter afsluiting een potje voetvolley. Typisch een spel dat velen nog onder de knie moeten krijgen. De staf ook overigens, want het opzetten van zo'n netje vraagt inzicht, handigheid en goede samenwerking. Het laatste was geen punt...

De tweede groep bereidde  zich voor op de wedstrijd tegen Israël. Twee spelers gingen onder mijn hoede naar de spinningzaal om een uur in een rustig tempo de spieren los te maken. Ik bleef niet achter. Maar om een uur op zo'n keihard zadeltje de trappers rond te laten gaan, is geen pretje. Met behulp van een kussen konden onze bilspieren het net aan.

In de middag de gewone routine: eten, rusten en studie. Na het diner liep ik naar mijn kamer en was er enig rumoer. Een stuk of acht jongens speelden - op hun sokken - op de kruising van drie gangen een rondootje met een kleine bal. Dikke pret en soms rollend van de lach over de gang. Helaas was dit toch niet de plek om zoiets te doen.Maar het groepsproces begint vaste vormen aan te nemen.

Vrijdag is onze tweede wedstrijd tegen Israël. Dankzij alle beelden van de wedstrijd Italië - Israël plus de beelden van de trainingen is iedereen perfect voorbereid op wat komen gaat. Na de wedstrijd zal het verslag weer op deze site verschijnen.