Blog O-17: Interview met de coach

Foto: KNVB Media

Het Nederlands elftal voor spelers onder 17 jaar speelt van 5 tot en met 9 februari in Portugal een internationaal jeugdtoernooi. Duitsland, Portugal en Engeland zijn de tegenstanders. Cris Peetsold, die als huiswerkbegeleider deel uitmaakt van de staf, blogt regelmatig over de belevenissen van deze groep aanstormende talenten.

Gisteren had ik het over twee identieke dagen, maar de werkelijkheid is altijd anders. Vanmorgen hadden we maar liefst drie jarigen: Ché is zeventien geworden en ook twee stafleden zijn een jaartje ouder geworden: Peter Uneken, onze assistent-coach en Cor Adriaanse, onze gast van Feyenoord. Daar moet natuurlijk voor gezongen worden. Ché op een stoel, geflankeerd door de twee stafleden.

Patrick verraste hen namens de KNVB met een cadeau. Bij het diner krijgen de jarigen een heerlijk chcoladegebakje met een kaarsje. Op het bord was in chocoladeletters geschreven: hartelijk gefeliciteerd. Toch knap van die Portugezen! Nu er verder weinig nieuws te melden is, is het tijd om onze coach Kees van Wonderen nader te leren kennen aan de hand van een aantal vragen.

Wie is Kees van Wonderen precies?
"Op mijn vijfde ben ik gaan voetballen bij vv. Bennekom, de plaats waar ik opgegroeid ben en waar ik nu weer woon. Na zeventien jaar, op mijn 22ste dus, werd ik gecontracteerd door NEC. Daar heb ik drie jaar in de eerste divisie gespeeld. Vervolgens kreeg ik een transfer naar NAC. Daar heb ik twee jaar gespeeld en toen kwam Feyenoord in beeld. In Rotterdam heb ik acht jaar gevoetbald. Daarna heb ik mijn carrière als voetballer beëindigd. Ik was toen 35. Bij Feyenoord heb ik alles gehaald waar een profvoetballer van droomt: landskampioen geweest, UEFA Cup gewonnen, maar helaas ook drie bekerfinales verloren. Die beker is dus aan mij voorbijgegaan. Ook heb ik vijf keer in het Nederlands elftal gespeeld. Na mijn profcarrière ben ik het trainersvak ingestapt."

Kun je zeggen dat je een laatbloeier bent?
"Zeker. Ik had talent, maar ik ben lange tijd klein en licht gebleven, waardoor ik voor profclubs niet echt interessant was. Pas op mijn achttiende kwam er een enorme groeischeut, waardoor ik opeens stukken langer en sterker werd."

Welke positie had je in het veld?
"Ik ben begonnen als aanvallende middenvelder, zeg maar positie 10, maar steeds vaker kreeg ik posities achterin. Zo werd ik verdedigende middenvelder en later centrale verdediger. Op die laatste positie speelde ik grotendeels bij Feyenoord en in het Nederlands elftal."

Welke trainer heeft veel voor jou betekend?
"Dat is moeilijk te zeggen, maar voor mijn ontwikkeling is Wiel Coerver, de techniekgoeroe, heel belangrijk geweest. Als jeugdige voetballer kwam ik hem tegen en ik heb veel met hem opgetrokken. Zijn uitgangspunt was: je kan jonge spelertjes beter maken door veel techniektrainingen aan te bieden. Daar had hij jonge jongens voor nodig die dat konden uitvoeren en daar was ik er eentje van. In zijn boeken, zijn video’s en tv-programma’s kom ik dan ook voor. Belangrijk voor mij was ook Ronald Spelbos, die mij naar NAC haalde. Hij wist het beste uit mij te halen en wist goed aan te geven wat ik nodig had om beter te worden. Van elke trainer leer je wat, maar het gaat er vooral om: wat pik je zelf op, hoe ontwikkel je jezelf tot een nog betere en completere speler."

Heb je veel blessures gehad?
"Nee, in ieder geval geen langdurige. Behalve dan toen ik twaalf was en ik een gecompliceerde dubbele beenbreuk opliep. Maar ja, als je jong bent, herstelt het lichaam snel. Later heb ik nog een buikwandoperatie ondergaan, een kijkoperatie aan mijn knie gehad en een achillespeesoperatie. Gelukkig heb ik nu nergens meer last van."

Wat ervaar je als het hoogtepunt in je carrière?
"Dat zijn er vele. Het winnen van prijzen, met de UEFA-cup als absoluut hoogtepunt. Maar ook op de Coolsingel staan met 250.000 uitgelaten supporters voor je. Zware wedstrijden tot een goed einde brengen. Bijvoorbeeld de wedstrijd tegen Fernebahçe. In Rotterdam wonnen we met 1-0, daarna volgde de wedstrijd in Istanbul. Twee uur voor de wedstrijd zat het stadion al bomvol. Onderweg werd er tegen de bus gebonkt. Tijdens de wedstrijd werd er van alles op het veld gegooid en de sfeer was echt grimmig, soms angstaanjagend. De druk was groot, het fanatisme op de tribunes ongekend en.... we moesten natuurlijk als winnaar uit de strijd komen. We wonnen gelukkig en met applaus verlieten we het veld. Dat maakte diepe indruk."

Hoe ziet je trainersloopbaan eruit?
"Mijn eerste stappen als jeugdtrainer waren bij Feyenoord, daar had ik tenslotte mijn loopbaan beëindigd. Ik verhuisde met mijn gezin terug naar Bennekom. De afstand naar Rotterdam werd me wat te groot en ik kreeg het aanbod om bij vv Bennekom assistent-trainer te worden bij het eerste. Daarna kwam FC Twente in beeld. Daar ben ik acht jaar assistent-trainer geweest onder Steve McClaren en Alfred Schreuder. Ook hield ik mij bezig met de begeleiding van de jeugd en ik was assistent-technisch manager. Daarnaast was ik assistent-trainer bij Oranje onder 16. Toen ik afgelopen jaar stopte bij FC Twente vroeg de KNVB mij coach te worden bij Oranje onder 17 en  18."

Wat maakt het zo boeiend en uitdagend om coach te zijn van Oranje onder 17 en 18?
"Het is boeiend, omdat je werkt met de toptalenten van Nederland. Het is ook uitdagend, omdat ik voor het eerst zelfstandig als coach aan het werk ben. Je gebruikt je eigen ervaringen en kwaliteiten om de jongens te helpen en verder te brengen in hun ontwikkeling. Ervaringen waar ik zelf ook beter van word."

Wat zie je als sterke punten  van jezelf?
"Ik ben inzichtelijk goed in staat het spel te lezen en  te analyseren. Ik kan goed met mensen omgaan, ben benaderbaar en heb aandacht voor elke persoon, zowel in de groep als in de staf. Ik heb het inlevingsvermogen om te zien dat het soms anders moet en dan doen we het ook anders. Dit altijd overigens in overleg met de assistent-trainer en de keeperscoach."

Als staflid voeg ik hieraan toe: Kees is gedreven en laat de jongens uit zijn hand eten. De motivatie van beide kanten is enorm en inspirerend. Aan het begin van het seizoen vroeg hij de  spelers hoe zij zichzelf en het team zagen. Het antwoord was: Wij willen strijders zijn! En laat dat nu precies zijn wat Kees in zich heeft en uitstraalt.