De wereldtitel, voor minder doet Oranje onder 17 het niet

Melayro Bogarde, defensieve sterkhouder van Oranje onder 17. - Foto: KNVB Media

Aan het begin van de eerste kwalificatieronde, toen de doelstellingen besproken werden, was de stemming eensgezind bij Oranje onder 17. Europees én wereldkampioen worden, dat moest het doel zijn. Het eerste, Europees kampioen worden, is gelukt. Nu rest alleen de wereldtitel nog.

We moeten ons eigen spel gaan spelen. Dan zijn er weinig landen die ons kunnen verslaan

Het is nu een ongeveer een week geleden dat Oranje onder 17 in Brazilië is neergestreken. Een beetje acclimatiseren; wennen aan het veld en de temperaturen, weet Melayro Bogarde. “Het is hier best warm, een graadje of dertig. Een land als Senegal is dat misschien gewend, maar wij niet. Vandaar dat we al een week eerder deze kant zijn op gereisd. En het veld is ook wel erg droog moet ik zeggen. Sproeien doen ze hier niet.”

Unieke belevenis

Hij staat aan de vooravond van wat de grootste belevenis in zijn nog prille carrière moet worden. Uniek ja, dat beseft de 17-jarige verdediger zich terdege. Zo veel voetballers kunnen niet zeggen dat ze op een WK actief zijn geweest. “Het spelen van een WK is natuurlijk bijzonder. We kijken er met z’n allen heel erg naar uit.” Maar last van spanning? Nee, dat heeft hij nog niet. “Misschien komt dat nog op de wedstrijddag, maar voorlopig heb ik daar weinig last van. Het is meer dat ik er heel veel zin in heb. Het mag van mij wel gaan beginnen.”

Een paar maanden geleden werd het felbegeerde ticket gepakt tijdens het Europees kampioenschap in Ierland. Een plekje bij de laatste vier volstond voor een plaats op het mondiale eindtoernooi, maar het werd nog mooier voor de equipe van trainer Peter van der Veen. Net als een jaar eerder kroonde Oranje onder 17 zich tot de beste van Europa in deze leeftijdscategorie. En vaak gebeurde dat met voetbal om van te watertanden. "Het is soms echt genieten", vindt ook Bogarde. "We hebben een ploeg met heel veel kwaliteit."

‘EK-focus weer oppakken’

Gek is het misschien niet, maar in de voorbije maanden stokte het even bij de geoliede machine, met onder andere een 1-3 nederlaag tegen de Verenigde Staten, de derde opponent van Nederland in de poule. “We willen sowieso revanche nemen op Amerika”, is Bogarde helder. “We waren de bovenliggende partij in Assen, maar verloren die wedstrijd wel.” Het moet een signaal zijn als het aan de centrale verdediger ligt. “We moeten de focus weer pakken zoals we die tijdens het EK ook hadden. Dan maken we een goede kans.”

We moeten de focus weer pakken zoals we die tijdens het EK ook hadden

Dat is ook direct het grootste gevaar. Mooi zo’n Europese titel, maar dat betekent wel dat iedereen extra op je let en zich daar tegen gaat wapenen. Het levert je bovendien geen extra punten op tijdens het toernooi dat nu op het punt staat te beginnen. Bogarde blijft er rustig onder. “We moeten ons eigen spel gaan spelen. Dan zijn er weinig landen die ons kunnen verslaan.”

Goede restverdediging cruciaal

In het spel van Oranje is ook de restverdediging cruciaal. Bogarde speelt zelf een belangrijke rol in de organisatie daarvan. “Devyne (Rensch red.) en ik moeten dat aancoachen. Een mooie taak. We zijn beiden snel en goed in de één tegen één. En we kunnen allebei ook goed aanvallen. Dat kan de hele verdediging trouwens. Maar dat maakt wel dat we op moeten passen voor de counter.”

Slaagt het team daarin en weet het de focus op te brengen die het ook tijdens het EK had, dan is Oranje een van de uitgesproken favorieten. Geen wonder, KNVB-coach Van der Veen kan onder andere beschikken over spelers als Naci Ünüvar, Mohamed Taabouni, Naoufal Bannis, Ian Maatsen, Kenneth Taylor en Ki-Jana Hoever. Een sterke ploeg, knikt Bogarde. Maar er zijn meerdere kapers op de kust. “Spanje, Frankrijk, Argentinië en Brazilië”, somt hij op. “De grote voetballanden ja. En Nigeria trouwens, dat land heeft het toernooi al een paar keer gewonnen.”

 Ingespeeld team

De coach kan streng zijn ja. Op de juiste momenten dan hè. Op andere momenten, als het kan, is hij juist in voor een geintje en is hij wat losser

Ze kennen elkaar inmiddels door en door, de spelers én trainer van Oranje onder 17. Drie jaar geleden trokken de spelers samen voor het eerst het Oranje tricot aan, in de jaren die volgden bleven ze altijd bij elkaar. Dat is een groot voordeel, weet ook Bogarde. “We zijn goed op elkaar ingespeeld en kennen elkaars goede en mindere punten. Het is een hecht team ook, leuk om in te spelen en met heel veel kwaliteiten.” Hij lacht. “De coach kan streng zijn ja. Op de juiste momenten dan hè. Op andere momenten, als het kan, is hij juist in voor een geintje en is hij wat losser.”

Dat moet ook wel. Mocht Oranje de finale op zondag 17 november bereiken, dan is het alles bij elkaar vier weken op pad. Als het aan Bogarde ligt, gaat het zeker lukken. Jaren geleden, in 2005, bereikte Nederland ooit de halve finale op het WK Onder 17. Die prestatie moet minimaal geëvenaard worden, vindt de centrale verdediger. “Nu kunnen we ons meten met de beste landen van de wereld en laten zien hoe goed we echt zijn. De wereldtitel is het doel.”