'Dit niet durven dromen'

Foto:

Ruben Schaken is routinier en debutant tegelijk. In zijn ogen staat de pure vreugde om zijn eerste doelpunt in Oranje, maar zijn ook de sporen van de strijd zichtbaar die hij hiervoor moest leveren, ook buiten het veld. ,,Toen mijn tweede kind werd geboren, ging bij mij de knop om."

Twee dagen voor het derde WK-kwalificatieduel met Andorra liet bondscoach Van Gaal al doorschemeren dat Feyenoord-rechtsbuiten Ruben Schaken (30 jaar sinds april) wel eens speelminuten zou kunnen krijgen.

Het werd veel meer dan dat. De debutant speelde de hele wedstrijd, en scoorde zelfs. Hij werd de 92e debutant in de historie van Oranje die scoorde. Hoeveel van die scorende debutanten – net als Schaken – boven de dertig waren, is bij voorbaat een aardige quizvraag voor eind december.

Prachtige avond

Terug naar de Kuip, op de avond van 12 oktober 2012. In de vijftigste minuut maakt Jeremain Lens een actie op links. Zijn voorzet wordt slecht verwerkt door de defensie van Andorra. De naar binnen gelopen Schaken krijgt de bal voor de voeten en twijfelt niet, met links tikt hij hem in de hoek: 3-0. ,,Ik raakte ‘m niet eens vol, maar je moet erbij zijn. Want als je niet meeloopt, sta je er ook niet.’’

De glimmende ogen na afloop zeggen misschien nog meer dan zijn woorden: ,,Je kan slechter debuteren. Dit had ik niet durven dromen. Ik begon moeizaam, iets te geforceerd. Daarna kreeg ik door dat je in kleine ruimtes simpel moet spelen. En dat je moet hopen op een 1-op-1-duel, zodat je de bal voor de goal kunt slingeren. Helaas kon ik Huntelaar geen assist bieden. Maar ik scoor en maak m’n debuut in de eigen Kuip. Dit is een prachtige avond voor mij.’’

‘Je kunt hogerop’

Tot 2008 speelde Schaken in de krochten van de eerste divisie, bij Cambuur en Veendam. Hij geloofde het wel. Dit was zijn top, dacht hij te weten. Hij genoot van het leven. En voetbalde. In die volgorde.  Dat ging prima samen, in zijn ogen. Want in het seizoen 2007/'08 riep VI hem uit tot beste speler van de Eerste Divisie. VVV klopte aan, toen nog op hetzelfde niveau.

Maar dat jaar promoveerde VVV. En toen, in de Eredivisie, begon het langzaam te dagen bij de snelle aanvaller. Zijn mentor, Joop Gall, bleef op hem inpraten. ,,Ik leefde er niet naar, was er niet zo mee bezig. Ik dacht, eerste divisie is mijn plafond. Maar Joop zei steeds: ‘Met jouw specifieke kwaliteiten, kun je hogerop. Als je met je koppie erbij blijft en je gedrag buiten het veld verandert.’ Mede dankzij hem, dat moet ik eerlijk toegeven, kwam ik uiteindelijk bij Feyenoord.’’

Zonder vader

Maar er was meer nodig voordat Schaken ging leven als een prof. Hij werd opnieuw vader in die periode. Dat was het omslagpunt, zegt hij nu. ,,Ik ben zelf zonder vader opgegroeid. Dat wil je je eigen kind niet aandoen. Ik dacht: ‘Nu ga ik alles eruit halen wat erin zit. En kijken waar het schip strandt.’’’ Dan, met een glimlach: ,,En kinderen kosten geld. Op dat moment besefte ik dat meer dan ooit: ‘Als ik het voor iemand moet doen, dan voor mijn kind.’ Toen ging de knop om.’’

Schaken rende na zijn doelpunt tegen Andorra direct naar de zijlijn. Daar vierde hij zijn feestje met assistent Patrick Kluivert, zijn jeugdheld en tevens topscorer aller tijden van Oranje. Zo hadden ze het afgesproken, mocht het hem gegeven zijn. Een doelpunt bij zijn debuut. En zo geschiedde.

Toch was de spanning bij Schaken groot voor zijn debuut. ,,Iedereen heeft er een mening over. Er kwam veel op me af de laatste dagen. Je leest en hoort een heleboel. Dat moet je ook maar naast je neer proberen te leggen. Dat heb ik ook gedaan. Maar ik kan niet ontkennen dat er wel wat spanning bij kwam kijken.’’

Papa in Oranje

In de kleedkamer na afloop kreeg Schaken zijn ‘haasje’ uitgereikt, zoals elke debutant. ,,Ik moest ook speechen. Ik heb het kort gehouden hoor. Ik zei vooral dat ik goed ben opgevangen door die jongens.’’

Zijn eigen jongens zaten thuis voor de tv. Hij heeft drie zoons. Van tien, vier en drie jaar oud. ,,Die twee kleinsten mochten maar een klein stukje zien, maar de oudste heeft de hele wedstrijd gekeken. Hij heeft op school verteld dat papa in het Nederlands elftal mocht spelen. Hij was hartstikke trots.’’

Even lijkt Schaken met zijn gedachten elders. Dan zegt hij, terugkijkend op zijn wonderlijke carrière:  ,,Ik heb genoten van bepaalde dingen, in die beginjaren. En misschien had ik dat toen ook wel nodig. Het is geen straf om hier te debuteren. Eén zwaluw maakt nog geen zomer, maar het is een mooie opsteker. Ik ben uiteindelijk blij hoe het gelopen is.’’

Exclusieve Oranje-video's