Analyse: Oranje van de toekomst?

Foto:

Bondscoach Louis van Gaal bood de Oranjefans woensdagavond een voorproefje van het Nederlands elftal dat eraan zit te komen. Misschien al sneller dan verwacht. Dominant, fris, fit en met aanvallend voetbal verraste een piepjong Oranje de Italianen bijna: 1-1.

Met het jongste basiselftal in honderd jaar (22,9 jaar) gunde Van Gaal de liefhebber een kijkje in de toekomst van het Nederlands elftal. Dat doorkijkje zag er goed uit. Het jonge team kwam tegen een op papier sterk Italië goed uit de verf. Fris, met lef en vol aanvallende intenties werden de 'Azzurri' – toch de nummer twee van het laatste EK – in de ArenA verrast.

Het centrale duo speelde hierin een cruciale rol. Feyenoord-aanvoerder Stefan de Vrij heerste alsof hij er al jaren stond. En corrigeerde waar nodig foutjes van zijn backs. Maar wat vooral opviel was dat één van hen, zijn sterke kompaan Bruno Martins Indi of De Vrij zelf, waar en wanneer het maar kon een linie opschoof om het middenveld te versterken.

Felle pressing

Waar in het recente verleden vaak een balletje breed of terug werd gespeeld, wil Van Gaal dat met durf en lef wordt gevoetbald. Een mannetje meer op het middenveld – óók bij balbezit Italië – helpt hierbij natuurlijk enorm.

Cruciaal in deze speelwijze is natuurlijk een felle pressing bij balverlies, op de plek zelf. Die felheid toonde het middenveld, maar ook de voorhoede van Oranje, zelfs tegen een middenveld met grootheden als Pirlo, Montolivo en De Rossi.

Zelfvertrouwen

Van het middenveld waar de bondscoach mee begon – met Adam Maher, Kevin Strootman en Jordy Clasie met de punt naar achteren – moest Clasie even wennen, maar al snel liep het goed bij Oranje.

Opvallend was het zelfvertrouwen waarmee nieuwelingen als Maher, Clasie De Vrij en De Guzman voetbalden. Oranje was over de flanken soms kwetsbaar, als Mario Balotelli het op zijn heupen kreeg of Andrea Pirlo een mooie steekbal uit zijn sloffen toverde. Tweemaal liet Ola John verdedigend zijn man lopen, echter zonder gevolgen.

Martins Indi

Met zoveel aanvallende intenties en zoveel ruimte achter de verdediging kun je risico’s niet uitbannen, en de jonkies hadden allemaal wel een schoonheidsfoutje - hoewel De Vrij veel gaatjes dichtte. Snelle verdedigers zijn dan een vereiste. Plus een doeltreffende aanval. Nederland had al drie goede – uitgespeelde! – kansen gehad, voordat het raak was.

Ook hier was het weer een combinatie over de flanken, plus een voorzet, waar uiteindelijk Jeremain Lens knap uit scoorde. Opvallend was echter de aanwezigheid van Martins Indi in de zestienmeter, waar hij een cruciaal kopduel aanging. Het resultaat: 1-0.

Visie Van Gaal

Na rust zagen we Clasie en Van Persie niet meer terug, terwijl De Guzman (als defensieve middenvelder) en Arjen Robben (linksbuiten) hun opwachting maakten. Doelpuntenmaker Lens verkaste naar de spitspositie. Ook daar speelde hij met verve.

Ook hij belichaamt de visie van Van Gaal. Hij is jong, fit, snel, atletisch, technisch sterk en doelgericht. Na een uur maakte hij bijna zijn tweede goal. Ook De Guzman toonde zich een dynamische, moderne speler, die weinig foutjes maakt. Strootman speelde eveneens een sterke wedstrijd.

Prikkelende gedachte

Al met al bood Van Gaal – die de gelegenheid hiervoor ook creëerde door veel ‘oudjes’ om uiteenlopende redenen thuis te laten – een mooi doorkijkje in het Oranje van de toekomst. En dat zou best eens de nabije toekomst kunnen zijn. Opeens is de gedachte aan het WK in Brazilië ook sportief een prikkelende.

Natuurlijk is een duidelijke conclusie na één avond zoals deze voorbarig. Maar toch dringt de gedachte zich op dat een deel van de afwezige ‘oudjes’ – ziek, zwak en misselijk genoemd door Van Gaal – zich voorzichtig zorgen kan maken over hun aanwezigheid op het WK in Brazilië.

Exclusieve Oranje-video's!