Nederland - Italië: een historisch overzicht

Nederland stond al vaak tegenover Italië. - Foto: KNVB Media

Nederland en Italië staan vanavond, dinsdag 28 maart, tegenover elkaar in de Amsterdam ArenA. Beide landen zijn goede bekenden van elkaar, want het aantal ontmoetingen tussen Oranje en de Azzurri staat inmiddels al op 19.

De meeste daarvan werden gewonnen door Italië, maar het Nederlands elftal wist de Italianen op belangrijke momenten toch te verrassen. Een overzicht van de meest memorabele duels.

Kanonskogels

Het Nederlands elftal start op het WK 1978 in Argentinië matig, maar gaat steeds beter spelen. Als eerste ondervindt Oostenrijk de Nederlandse dadendrang, het Alpenland wordt met 5-1 afgedroogd. Italië is de volgende opponent in de tweede ronde: een geslepen ploeg, met doelman Dino Zoff en spelers als Claudio Gentile, Marco Tardelli en Paolo Rossi. Het duel in Buenos Aires wordt echter het duel van Ernie Brandts. Eerst scoort hij na 18 minuten in eigen doel, waarbij hij en passant ook nog doelman Piet Schrijvers blesseert.

In de tweede helft neemt Brandts met een fantastisch afstandsschot revanche, waarmee hij de partijen op gelijke hoogte brengt. Arie Haan schiet Oranje vervolgens een kwartier voor tijd met een enorme ‘kanonskogel’ naar een 2-1 overwinning, doelman Zoff duikt wel maar heeft geen schijn van kans. Het Nederlands elftal gaat door naar de finale, waarin gastland Argentinië te sterk blijkt.

Penaltytrauma

“Italianen kunnen niet van je winnen, maar je kunt wel van ze verliezen”, sprak Johan Cruijff ooit. Die spreuk wordt bewaarheid tijdens EURO2000, wanneer Oranje het in de halve finale in Rotterdam opneemt tegen Italië. Het Nederlands elftal, met spelers als Dennis Bergkamp, Frank de Boer, Patrick Kluivert, Edwin van der Sar en Jaap Stam in de gelederen, overrompelt de Italianen vanaf het begin en creëert legio kansen. Daarnaast hebben de Italianen zo veel overtredingen nodig om Oranje af te stoppen, dat verdediger Gianluca Zambrotta al na 34 minuten tegen zijn tweede gele kaart aanloopt en van het veld moet.

Een doelpunt lijkt onvermijdelijk, maar valt niet. Zelfs twee strafschoppen blijken niet aan het Nederlands elftal besteed: Frank de Boer ziet zijn inzet gekeerd worden door Francesco Toldo en Patrick Kluivert schiet op de paal. Dat betekent verlenging en uiteindelijk strafschoppen. Nadat Oranje eerder al in 1996 (dankzij Frankrijk) en 1998 (dankzij Brazilië) uit een toernooi vloog na penalties, eindigt ook EURO2000 voor Nederland na de penaltyserie. Van de vier Nederlandse strafschopnemers weet alleen Patrick Kluivert zijn penalty te benutten. Italië, dat in 120 minuten één keer op het doel van Edwin van der Sar heeft geschoten, gaat door naar de finale. Het is voor bondscoach Frank Rijkaard reden zijn functie neer te leggen.

Het wonder van Bern

Nadat Italië het Nederlands elftal in november 2005 tijdens een oefeninterland opnieuw een lesje in efficiënt voetbal heeft gegeven (het wordt 1-3 in Amsterdam), komen de beide landen elkaar in Bern tegen bij EURO2008. Samen met Frankrijk en Roemenië vormen ze groep C, alom aangeduid als de ‘groep des doods’. Hoewel Nederland over een aansprekend elftal beschikt (met onder meer Arjen Robben, Robin van Persie, Rafael van der Vaart, Ruud van Nistelrooy en Wesley Sneijder), zijn de verwachtingen niet hoog gespannen.

Oranje logenstraft die lage verwachtingen en staat in het Stade de Suisse binnen een half uur met 2-0 voor, dankzij doelpunten van Ruud van Nistelrooy en Wesley Sneijder. Giovanni van Bronckhorst kopt (!) uit een razendsnelle counter ook nog de 3-0 binnen, waarmee de grootste overwinning van Oranje op Italië ooit een feit is. Het elftal van Marco van Basten lijkt, zeker na ook nog overwinningen op Frankrijk en Roemenië, favoriet voor de titel, maar struikelt vervolgens over Rusland.

Valse start

In de zomer van 2014 verbaast het Nederlands elftal de wereld met een 3^e plaats op het WK in Brazilië. Louis van Gaal neemt afscheid als bondscoach en wordt opgevolgd door Guus Hiddink. Die start zijn dienstverband met een oefeninterland tegen Italië. Waar tijdens het WK het Nederlands elftal voortdurend met een 5-mans verdediging speelt, besluit Hiddink terug te keren naar een systeem met vier verdedigers. Het pakt helaas desastreus uit.

Binnen drie minuten staat het 1-0 voor Italië, waarna Bruno Martins Indi zes minuten later een penalty veroorzaakt en rood krijgt. Die tegenslag komt Oranje niet meer te boven, al weet Nederland het verlies wel tot 2-0 te beperken. In de daaropvolgende kwalificatieduels verliest Nederland van Tsjechië en IJsland, waarna het dienstverband van Hiddink na één seizoen wordt beëindigd.