'Eenheid in groep is fantastisch'

Foto:

,,Wat ik voel?”, aldus Annemieke Kiesel-Griffioen, na de memorabele zege Frankrijk en het bereiken van de halve finale van het EK. ,,Ik voel blijdschap, pure blijdschap. En dat we dit als team hebben gedaan. Dit is zo bijzonder. Er heerst een groot bewustzijn en de focus en gretigheid is enorm.”

Op het eerste Europees kampioenschap van de Oranjevrouwen ooit, kon alleen met ultieme samenwerking succes worden behaald. Zonder blinkende individuele kwaliteiten, moest de jongste en minst ervaren ploeg op het EK tot een doelbewust collectief worden samengesmolten.

Kiesel-Griffioen straalt als ze denkt aan de haast serene samenwerking die de groep buiten, maar vooral in het veld tentoonspreid. Geen speelster verzaakt, fouten van de medespeelsters worden onder grote druk zonder twijfel of animositeit hersteld. Kiesel: ,,Er is ook niemand die wil afwijken of haar eigen belang voorrang geeft. We wisten dat het voor ons de enige manier was om op dit EK iets te bereiken. Tijdens de strafschoppen stonden we er ook echt samen. Arm in arm en met elkaar.”

Vrolijke flapuits en stille genieters

Bondscoach Vera Pauw: ,,Dit Oranje is een team met allerlei verschillende meiden en uit alle lagen van de bevolking. Maar het respect dat ze naar elkaar tonen is groot. Niemand is meer of minder dan een ander. De eenheid die op dit moment in de groep heerst is fantastisch. Dat heb ik in geen enkel team nog ooit zo meegemaakt en, heel eerlijk, ik denk ook niet dat ik het ooit weer zo zal meemaken.”

Zoals er in het collectief vrolijke flapuits zijn, zo is er ook Petra Hogewoning, de stille genieter. ,,Ja, mij zul je niet als een dolle over het veld zien rennen”, zegt ze, nu toch ook met een besmuikte lach op haar gezicht. ,,Dit is natuurlijk fantastisch, maar ik laat me niet snel gaan. Zelfs na die laatste strafschop in die strafschoppenserie kon ik nog niet helemaal los. Ook met juichen, dat doe ik net meer ingetogen dan de rest.”

Haast onwerkelijk

De rol van Hogewoning binnen Oranje is niet die van jubelen, maar om het spel van de rechtsbuiten van de tegenstander onmogelijk te maken. Zo ook Elodie Thomis, die vooraf gezien als één van de grote gevaren van de Françaises. ,,In de eerste helft moest ik haar een paar keer laten gaan, maar in de tweede helft en zeker in de verlenging kwam ze er niet veel meer langs. Maar als het haar een keer lukte stond Daphne Koster meestal achter me om haar op te pakken. Dat hadden we ook zo afgesproken en dat werkte goed. Ja, als elftal staan we wel goed.”

De flow waarin het team zich lijkt te bevinden, maakt dat Kiesel-Griffioen tijdens de zinderende strafschoppenserie zelfs nog de rust vond om inwendig te giechelen ,,Terwijl we midden in de strafschoppenserie om een plaats in de halve finale stonden, maar het was een grappig moment. Tegelijkertijd was ik totaal geconcentreerd en gefocust.” Haar strafschop schoot ze dan ook geplaatst en onberispelijk binnen. ,,Het was haast onwerkelijk om mee te maken.”

Toch moet de blik na een dag genieten weer op Engeland, de andere halve finalist. Hogewoning: ,,Nu we er staan, willen we die natuurlijk winnen ook.”