Column: Genieten is en blijft toverwoord

Foto:

Eén van de steekwoorden van het WK in Brazilië is ‘enjoy', oftewel ‘geniet'. Het is een tip die de spelers vooralsnog zonder problemen opvolgen. Neem plaats op de steile tribune van het trainingscomplex van Flamengo, de plek waar Oranje tijdens zijn verblijf in Rio de Janeiro dagelijks traint, en de spelvreugde vliegt om je oren.

Want ook al is de druk enorm, zowel bij de vaste kern als de wisselspeler, de lach overheerst. Zonder uitzondering genieten ze allemaal met volle teugen. En zo ontspannen allemaal. Alsof dit geen WK is, maar een of ander toernooitje in de wijk, met louter buurtjongens als tegenstander.

Galavoorstelling

Die beleving zie je ook steeds meer terug bij het spelershotel, sierlijk gelegen aan Ipanema Beach. Normaal gesproken al een drukke locatie, maar sinds Oranje de galavoorstelling tegen Spanje op de mat legde, is de rust helemaal ver te zoeken. Het lijkt de internationals weinig te deren. Sterker nog, de jongens vinden het allemaal juist leuk. Klaas Jan Huntelaar had het er zondag nog over. Dat hij het alleen maar prachtig vindt dat steeds meer Brazilianen - en dan vooral die in Rio de Janeiro - zich steeds meer oranje kleuren. Mede daardoor verschuilen de internationals zich ook niet meer. Wilden ze in het verleden nog wel eens meteen doorlopen, nu stoppen ze vriendelijk voor een praatje, handtekening of foto.

Antonio, een twintiger uit Colombia die een paar dagen eerder de wedstrijd van zijn ploeg tegen Griekenland had bezocht, wist niet wat hij meemaakte toen hij maandagochtend toevallig met zijn vriendin langs het spelershotel van Oranje liep. Hij zag weliswaar wat geroezemoes aan de andere kant van de straat, maar hoe, wat en waarom, hij geen idee. Wist hij veel dat Oranje hier verblijft. Pas toen hij de FIFA-spelersbus zag staan, ging er een lampje bij hem branden.

Handtekening

Hij rende vervolgens naar de overkant en zonder dat hij ergens rekening mee hield, drukte hij zich er tussen en stond hij tegen het hek, ergens halverwege de bus en de hotelingang. Antonio wist niet wat hij meemaakte. Drie keer schreeuwen en vijf minuten later had hij de handtekening van Robin van Persie, Arjen Robben én Wesley Sneijder. De winst op Griekenland was mooi, maar dit maakte zijn toernooi helemaal geslaagd, vertelde hij, ook al verprutste hij daarmee wel zijn mooie entreebewijs van het duel in Belo Horizonte.

Het was het enige minpuntje van een memorabele ochtend in Rio de  Janeiro, zei hij lachend. Maar dat was slechts een detail. Hij doet vooralsnog precies wat de FIFA hem vroeg. En dat is genieten. Genieten van het moment waar hij eigenlijk al jaren van droomde, maar nooit gedacht had dat het ooit werkelijkheid zou kunnen worden: handtekeningen krijgen van de beste spelers van Nederland.

Maar verzadigd? Dat is hij nog niet. Antonio gaat hier donderdag, wanneer Oranje weer terug is na de wedstrijd tegen Australië in het zuidelijk gelegen Porto Alegre, daarom weer staan. Op dezelfde plek, met dezelfde tactiek. En reken maar dat hij nu ook de handtekeningen krijgt van Jasper Cillissen, Stefan de Vrij en Daley Blind, de krabbels van de spelers die net als Antonio nu al kunnen terugkijken op een toernooi die ze nooit en nooit meer zullen vergeten. Daar kan zelfs een tegenvallend resultaat woensdag tegen Australië weinig aan veranderen.

Deze column is eerder verschenen op de WK-site van Unit4