Kika van Es op de weg terug

Foto:

De OranjeLeeuwinnen komen maandag, onder leiding van de nieuwe bondscoach Arjan van der Laan, bij elkaar voor twee oefeninterlands. De wedstrijden met het Nederlands elftal moet Kika van Es voorlopig nog aan zich voorbij laten gaan. Voorlopig, want de verdediger is na bijna anderhalf jaar blessureleed bezig met een comeback.

In april 2014, tijdens een WK-kwalificatiewedstrijd tegen Griekenland, sloeg het noodlot toe voor Kika van Es (24). Bij een 5-0 voorsprong werd ze van achteren neergehaald door een Griekse tegenstander. Het resultaat: een dubbele beenbreuk. De beelden van het voorval waren te gruwelijk om uit te zenden. "Mijn been lag er helemaal verkeerd bij. Ik had meteen door dat het mis was."

Pinnen en schroeven

"Ik had eigenlijk nooit gedacht dat het zo erg zou zijn", blikt de verdediger terug. "Ik dacht dat ik binnen een jaar wel weer fit zou zijn. Dat werd me ook vertelt." Haar gebroken been werd met pinnen en schroeven weer in elkaar geknutseld. "Maar daar ging van alles mis, mijn lichaam reageerde niet goed." 

Het herstel ging niet snel genoeg. Het WK in Canada waar Van Es zo graag naartoe wilde, kwam te vroeg. En dus moest ze, in plaats van zelf meedoen, het toernooi op televisie volgen. "Daar heb ik het heel moeilijk mee gehad.  Het was emotioneel best zwaar om ernaar te kijken. Ik was zo dichtbij. Ik had een jaar lang alles gedaan om fit te worden. Als je het dan niet haalt is dat extra hard. Ik heb ook nog vaak gedacht 'wat als alles wél had meegezeten?' Dan had ik daar misschien ook wel gestaan."

Van Es was voor haar blessure in de meeste WK-kwalificatiewedstrijden op de rechtsbackpositie een vaste basisklant. Ze heeft de weg naar het eerste, historische WK voor een deel mee bewandeld. "Ik ben trots dat ik mijn bijdrage heb kunnen leveren aan de eerste WK-deelname. En als je eenmaal zit te kijken hoop je natuurlijk dat ze gaan vlammen. Bij iedere goal was ik heel blij. Ik ben super trots op wat die meiden hebben gepresteerd. En misschien had er nog wel meer ingezeten."

Met vallen en opstaan

Intussen staat de verdediger al weer een tijdje op het veld bij haar club PSV. Haar revalidatie gaat met vallen en opstaan, en soms trager dan naar haar zin. "Mentaal en fysiek kan ik het allemaal aan maar dat been blijft soms achter. Dat is heel frustrerend. Op zulke momenten moet ik ook eerlijk naar mezelf zijn en het tijd geven."

De international wordt nog dagelijks geconfronteerd met haar blessure. "Als ik er een tik tegenaan krijg heb ik er twee dagen later nog last van, terwijl dat bij anderen waarschijnlijk niet zo is. In het dagelijks leven ben ik er ook constant mee bezig. Ik kan bijvoorbeeld niet de hele dag staan en dan nog trainen. Dus moet ik keuzes maken. Maar het gaat goed, ik kan er mee dealen." De positiviteit in Van Es is te prijzen. Want na een revalidatie van anderhalf jaar is ze nog steeds strijdbaar. "Ik ben nog niet de oude, maar het gaat steeds beter. Ik weet niet of de pijn in mijn been ooit weggaat. Maar ik blijf knokken om weer op mijn niveau te komen."

Droom

"Mijn droom is natuurlijk om terug te komen bij Oranje. Maar ik vind ook dat ik reëel moet zijn. Op dit moment ben ik nog niet honderd procent fit. En zeker bij het Nederlands elftal moet je altijd alles geven. Je kunt niet de ene dag honderd procent zijn en de andere dag tachtig. Zolang ik nog niet alle dagen honderd procent kan geven moet ik me eerst focussen op mezelf en op mijn club PSV. En plezier hebben natuurlijk. Ik heb het vaak genoeg tegen mijn teamgenoten gezegd. Je moet blij zijn dat je lekker kunt voetballen."