Cor van der Gijp: grappenmaker en topscorer

Cor van der Gijp is 91 jaar geworden. - Foto: KNVB Media

De KNVB heeft met verdriet kennisgenomen van het overlijden van Cor van der Gijp. De oud-international trok in de jaren vijftig en zestig dertien keer het Oranjeshirt aan en was daarin zes keer doeltreffend. Van der Gijp is met 171 goals nog altijd topscorer van Feyenoord in het betaald voetbal. Hij is 91 jaar geworden.

Het zonlicht verwarmt de gezichten van de spelers van het Nederlands elftal. De blikken staan strak. De oren zijn gespitst op de volksliederen. Vierde van rechts staat Cor van der Gijp. Ook zijn blik is serieus, maar als dit beeld tien minuten terug kan worden gespoeld, zou je louter lachende gezichten zien om de zoveelste grap uit de schier onuitputtelijke humorbron van Cor van der Gijp. 

FC Gijp

Naast hem staat Coen Moulijn, zijn maatje op links in de voorhoede van Feyenoord. Samen vierden ze grote successen in Rotterdam. Voorzet Moulijn. Doelpunt Van der Gijp. Zo ging het ontelbare keren op de Nederlandse velden. "Die voorzetten van Coen leken zo goed, omdat ik ze altijd binnenkopte", zei Van der Gijp met de hem kenmerkende bravoure. Niemand scoorde vaker voor Feyenoord in het betaald voetbal: 171 keer in 233 duels. 

Toch speelt Van der Gijp niet voor Feyenoord als hij debuteert in Oranje. Op 7 maart 1954 is hij nog lid van de club van zijn wortels: Emma uit Dordrecht. Hij vormt daar een voorhoede met drie andere Gijpen, waaronder Wim van der Gijp, de vader van René. Bondscoach Jaap van de Leck zet Van der Gijp in de spits tegen het Engelse amateurelftal. Opvallend: in dat Nederlands elftal, dat zelf ook nog uit amateurs bestaat, zit geen enkele speler van Feyenoord of Ajax. Vedetten als Wilkes, Appel en Van derf Hart spelen als prof in het buitenland en mogen niet voor Oranje uitkomen. Nederland wint met 1-0 door een late goal van Rinus Bennaars. In het weekblad Sportief schrijft voetbalprofessor Ad van Emmenes. ' Met Cor van der Gijp kan men het allicht nog eens proberen.'  

Eerste goal

Dat gebeurt een half jaar later tegen België. Het Nederlands voetbal staat in brand. Een deel heeft in een wilde profbond zich afgescheiden van de KNVB die blijft vasthouden aan het amateurisme. In België is het profvoetbal al wel ingevoerd en een afgang wordt gevreesd. Zeker als de Rode Duivels voor rust uitlopen naar 3-0. Tien! Tien! Tien! golft het van de tribunes. Maar Cor van der Gijp krijgt de Belgen stil met zijn eerste interlandgoal. Het Vrije Volk:  'Met een indrukwekkende, voortreffelijk getimede zweefsprong, recht vooruit als een speer, stootte Van der Gijp, laag bij de grond, de bal in een leeg doel.'

De Emma-aanvaller zal volgens de krant uitgroeien tot een van de beste spelers aan Nederlandse zijde. 'De tweede grote uitblinker was Cor van der Gijp, de beste man uit de voorhoede. Wat een prachtige speler is hij toch. Met welk een hartstocht en welk een concentratie speelt hij het spel. En wat maakt het weinig uit op welke plaats in de voorhoede men hem neerzet.' Nederland verliest met 4-3, maar dat wordt gevierd als een overwinning. 

'Ruik ik nou brand?'

Niet veel later stapt ook de KNVB over naar het (semi-)professionalisme. De 'buitenlanders' mogen ook weer voor Oranje uitkomen. Van der Gijp moet in de wachtkamer. Hij verdient wel een transfer: voor 18.000 gulden gaat hij naar Feijenoord (dan nog met een ij). Naast Coen Moulijn treft hij daar Henk Schouten in de voorhoede. Als er een serie zou zijn gemaakt met de titel 'Kleedkamer op stelten' dan zouden Schouten en Van der Gijp de hoofdrol spelen. 

Niemand werd ontzien, ook de trainer niet. Beroemd is het verhaal dat beide heren in het vliegtuig de veters van trainer Fuchs aansteken. Van Fuchs is dan bekend dat hij bang is om te vliegen. 'Hé Henk', zegt Van der Gijp tegen Schouten op de rij achter Fuchs. 'Ruik ik nou brand?'

Grappen en grollen

Beide lolbroeken spelen slechts een interland samen, uit tegen Ierland op 1 mei 1955. Schouten debuteert. 'Afbraakvoetbal houdt de schade beperkt', kopt Het Vrije Volk. Nederland verliest met 1-0. Van der Gijp valt al na dertien minuten uit. Maar de reis zal een feest zijn geweest. Schouten zal hierna nog maar een interland spelen. Van der Gijp komt nog tot dertien. Dat is opmerkelijk laag omdat Feyenoord vanaf 1960 domineert in de Eredivisie. De beslissingswedstrijd tegen Ajax gaat in 1960 nog verloren, maar daarna volgen twee landstitels op rij. 

Dat valt deels te verklaren door een conflict tussen Feyenoord en de bond waardoor Feyenoord anderhalf jaar weigert om spelers af te staan. Maar Henk Schouten vertelt in Oranje Toen en Nu van Matty Verkamman dat de heren van de Keuzecommissie en de bondscoaches niet echt gesteld waren op de grappen en grollen van de Feijenoorders. 

Een op twee

Van der Gijp speelt zijn laatste interland op 22 oktober 1961. Uit tegen het sterke Hongarije 

sleept Oranje een verdienstelijk gelijkspel uit het vuur: 3-3. Het is te weinig om kwalificatie voor het WK 1962 af te dwingen, wat Nederland nooit lukt in de jaren vijftig en zestig. In dertien interlands zou hij zes keer scoren. 

Met Feyenoord bereikt hij nog wel de halve finales van de Europa Cup 1 in 1963. Benfica is te sterk en na dat seizoen sluit Van der Gijp zijn carrière af bij Blauw-Wit in Amsterdam. Hij traint na zijn actieve carrière een aantal amateurclubs in de regio Rijnmond. Dwaalt vervolgens even af naar de Veenkoloniën om SC Veendam onder zijn hoede te nemen. Na twee jaar keert hij terug, maar tot een glanzende trainerscarrière komt het nooit. In 1989 probeert hij Feyenoord uit het slop te trekken dat zijn wedstrijden op dat moment in een bijna lege Kuip speelt. Na een roerig half jaar stapt Van der Gijp gedesillusioneerd op. 

Hart

Toch zal Feyenoord voor altijd in zijn hart blijven. De lokale Dordtse televisie filmt Van der Gijp in de huiskamer als hij naar de huldiging op de Coolsingel in 2017 kijkt. Feyenoord is na achttien jaar eindelijk weer eens de beste van Nederland en Van der Gijp geniet met volle teugen. Alsof hij zelf ook weer een beetje kampioen was geworden.