Oranje sneuvelt in dramatische WK-kwartfinale; Spanje wint na verlenging

Lineth Beerensteyn treurt na een gemiste kans. - Foto: KNVB Media

Met opgeheven hoofd neemt het Nederlands elftal afscheid van het wereldtoneel. Oranje sneuvelde vrijdag in de kwartfinale van het WK na een bloedstollende strijd met Spanje, dat pas in de verlenging werd beslist: 1-2. Het Nieuw-Zeelandse Wellington bleek na de beslissende treffer van Salma Paralluelo het eindstation van een enerverend WK-avontuur.

Voor aanvang van het toernooi hingen er voornamelijk vraagtekens rond Oranje. Hoezeer zou het gemis van de geblesseerde topscorer Vivianne Miedema zich doen gelden? Zou de ultra-offensieve spelopvatting op dit niveau standhouden? Was alles in verdedigend opzicht op orde? Kortom, hoe goed was deze ploeg eigenlijk?

Puur cijfermatig kunnen we stellen dat Oranje aan de andere kant van de aardbol naar behoren presteerde. Er waren degelijke zeges op Portugal (1-0) en Zuid-Afrika (2-0), terwijl Vietnam met wervelend voetbal werd opgerold (7-0). Het gelijkspel tegen de Verenigde Staten was knap, maar had in de tweede helft ook de verkeerde kant op kunnen rollen. Tegen Spanje liet Oranje twee gezichten zien: kansloos voor rust, daarna met veel strijdlust en veerkracht terug in de wedstrijd komen.

Drama in veel acten

De eerste kwartfinale van dit WK draaide uit op een drama in vele acten. Met diverse hoofdrolspelers. Scheidsrechter Stéphanie Frappart en de VAR, de ongelukkige én onverwoestbare Stefanie van der Gragt, de kansen missende Lineth Beerensteyn, de vele wissels en tot slot de 19-jarige matchwinner Salma Paralluelo. Het kwartje rolde uiteindelijk richting de Spaanse vrouwen die zich mogen opmaken voor de halve finale tegen Zweden.

Wie wilde deze vrijdagmiddag (lokale tijd) in Wellington Stadium de bal hebben? Die vraag was niet zo moeilijk te beantwoorden. Beide teams toonden zich op dit WK liefhebbers van balbezit; al decennia lang een afspiegeling van de voetbalvolksaard. De Spaanse stijl is bekend, zo zei bondscoach Andries Jonker vooraf. Zijn speelsters wisten wat hen te wachten stond, dus het was zaak dat ze van hun eigen kracht zouden uitgaan. “We kunnen goed voetballen en dat moeten we doen.”

Balbezit van korte duur

Oranje, met Damaris Egurrola in de basis als vervanger van de geschorste Daniëlle van de Donk, kreeg dat aanvankelijk lange tijd niet voor elkaar. Het balbezit was telkens van korte duur, omdat de ploeg niet bij machte was onder de hoge druk uit te voetballen en er ook voor koos de lange bal op spits Beerensteyn te hanteren. Ja, achter de verdediging van Spanje lag genoeg ruimte, maar er was meer omschakelende finesse voor nodig om dat om te zetten in uitgespeelde kansen.

Volgens de FIFA-statistieken kwam Oranje in de eerste helft tot geen enkele doelpoging. Dat was niet helemaal waar. In de 28e minuut was een voorzet van Esmee Brugts wel degelijk dreigend, maar kwam Lieke Martens, die haar 150e interland speelde, net tekort om haar hoofd tegen de bal te zetten. Voor de rest speelde alle opwinding zich af voor de neus van Daphne van Domselaar. Het was aan Oranjes goalie én de rechterpaal te danken dat halverwege nog steeds de cijfers 0-0 op het scorebord oplichtten.

Twee keer gered door de paal

Nederland zag Spanje aan alle kanten opduiken. Via de flanken, met steekballetjes, combinerend door het midden en vaak met Esther Gonzalez en Alba Redondo als de eindstations. Hun schoten gingen voorlangs, net over of belandden in de handschoenen van Van Domselaar die opnieuw goed stond te keepen. In de 17e minuut leek Van Domselaar door Redondo geklopt, maar kreeg ze tot tweemaal toe assistentie van de paal. In de 37e minuut scoorde Gonzalez, maar greep de VAR vanwege buitenspel terecht in.

De videoarbitrage zou in de tweede helft een nog grotere rol gaan spelen, en bepaald niet in Nederlands voordeel. De Spaanse dominantie brokkelde na rust af, terwijl Oranje zich voornamelijk op basis van strijd steeds beter in de wedstrijd knokte. Jonker bracht na een uur spelen Lynn Wilms in voor de onzichtbare Jill Roord – Oranjes WK-topscorer met vier goals – en wijzigde het systeem naar een defensie met vier verdedigers. Victoria Pelova schoof daardoor op naar het middenveld. Nog geen minuut later zette Irene Parades in het strafschopgebied prompt haar schouder in de rug van Beerensteyn. Frappart wees naar de stip, een beslissing waar niemand van opkeek.

Behalve de VAR. Die riep de Franse scheidsrechter naar het scherm, waarna Frappart om onbegrijpelijke redenen haar beslissing terugdraaide. Hier werd Oranje bestolen. Het kreeg een onverwacht kadootje van Spanje, maar mocht het van de arbitrage niet uitpakken. In de 78e minuut kwam de tandem scheidsrechter-VAR opnieuw in actie nadat Van der Gragt een ongevaarlijk voorzetje van Paralluelo achteloos met haar linkerhand over de achterlijn tikte.

Van der Gragt: hands en gelijkmaker 

Het leek op een moment van verstandsverbijstering bij de 30-jarige centrale verdediger. Ze leek er mee weg te komen, totdat Frappart op het scherm constateerde dat Van der Gragts kicksen buiten het zestienmetergebied stonden, maar haar arm erbinnen: penalty. Via de binnenkant van de paal schoot Mariona Caldentey in de 81e minuut raak: 0-1.

Zou deze kwartfinale worden beslist door zo’n knullig moment? Zou Van der Gragt op deze manier haar imposante carrière afsluiten? Om een slotoffensief te ontwikkelen stuurde Jonker zijn centrale verdediger naar voren. Een noodscenario, maar het werkte. Nadat Beerensteyn in de 89e minuut na een knappe actie voorlangs schoot, gaf Pelova in de eerste van de 12 minuten blessuretijd met een slimme pass de lange verdediger vrij voor de keeper. Van der Gragt ontpopte zich à la minute tot een wereldspits en vond met een verwoestend diagonaal schot het zijnet: 1-1.

Grote kansen in verlenging

De grote, gulle lach op het gelaat van de Noord-Hollandse was logisch. Niet alleen maakte ze haar gruwelijke fout van zo-even goed, ook had Oranje opeens weer alle perspectief op de halve finale. Verlenging? Strafschoppenserie? Niemand had daar meer op gerekend na het eerste uur, maar nu lagen alle kaarten weer open op tafel. Sterker, in de verlenging waren de beste kansen voor Oranje. Invaller Katja Snoeijs kwam een teentje tekort na een goede voorzet van Dominique Janssen, maar vooral Beerensteyn had de 2-1 op haar schoen. In de tweede helft van de extra tijd kreeg ze twee grote kansen. In de 107e minuut schoot de spits na een uitbraak vanaf de rand van de zestien voorlangs. Vier minuten later werkte ze de bal van dichtbij meters over.

Terwijl de 32.021 toeschouwers in Wellington hun handen nog voor de ogen sloegen, nam de Spaanse invaller Salma Paralluelo aan de andere kant de benen. De 19-jarige sprintte weg uit de rug van Wilms, speelde Aniek Nouwen uit en knalde in de verre hoek raak. Het bleek de nekslag. Oranje probeerde nog wel, maar was lamgeslagen en moest zich gewonnen geven. De finalist van 2019 ging er nu, vier jaar later, in de kwartfinale uit.

Reacties Oranje "Uitschakeling pijnlijk, maar we zitten weer bij de wereldtop."

Kleur op de wangen

Een hard gelag, maar overall verdiende het optreden van Oranje op dit WK een ruime voldoende. Na een wat chagrijnige periode kreeg de ploeg met het aantreden van Jonker het afgelopen jaar weer kleur op de wangen. Met als gevolg dat het Oranjepubliek massaal de wekker zette voor de nachtelijke WK-duels. De Amsterdammer gaf zijn speelsters de ruimte om aanvallender te voetballen en bedacht daar een systeem voor. Oranje kon daar op dit WK mee uit de voeten, behalve tegen Spanje. Met strijdlust en onverzettelijkheid kwam de halve finale toch nog best dichtbij. Los van de teleurstelling mocht Oranje daarom met trots afscheid nemen van dit toernooi. Volgende maand begint het nieuwe avontuur: de Nations League. Te beginnen met een thuiswedstrijd in Utrecht tegen Engeland.

Statistieken Hier vind je de opstellingen en statistieken van de kwartfinale van het WK tussen Spanje en Nederland.

Stefanie van der Gragt Hoofdrol Van der Gragt in allerlaatste wedstrijd: 'Ik heb altijd genoten.'